วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
สุภาษิตสอนหญิง
สุภาษิตสอนหญิง
ขอประพันธ์...จรรยา...สุภาษิต
ไว้เตือนจิต...หญิงไทย...ในสยาม
ทั้งเริ่มรุ่น...ลักขณา...สง่างาม
อยู่ในความ...ดำริ...ควรติตรอง
เป็นสตรี...นี้ไซร้...มิใช่ง่าย
สงวนกาย...เราไว้...อย่าให้หมอง
จะยากจน...ข้นไร้...วิสัยทอง
ย่อมจะต้อง...มีค่า...ราคาแพง
เหมือนพิกุล...ดีจริง...ไม่ทิ้งกลิ่น
ถึงตกดิน...จมทราย...ไม่หน่ายแหนง
ยังหอมหวาน...ชวนชื่น...ระรื่นแรง
ไม่เหี่ยวแห้ง...ไม่ทราม...ความนิยม
แต่หอมกลิ่น...มาลา...ที่ว่าหอม
ชั่วถนอม...เชยชิด...สนิทสนม
เฉพาะเมื่อ...จับต้อง...ประคองชม
เวลาดม...ชั่วครั้ง...ไม่ยั่งยืน
อันหอมนาม...ความดี...สตรีนั้น
ไม่มีวัน...ทรามเชย...ระเหยหืน
ถึงมาตรแม้น...ตัวตาย...ไม่คลายคืน
ยังหอมชื่น...ชูนาม...เพราะความดี
เป็นผู้หญิง...ตำรา...ที่ว่าสวย
ต้องกอปรด้วย...เบญจลักษณ์...เป็นศักดิ์ศรี
ถึงไม่ครบ...ทั้งห้า...ตามมาลี
สมัยนี้...สำคัญ...ด้วยจรรยา
อันงามรูป...งามทรัพย์...บังคับยาก
มีน้อยมาก...ก็ตามชาติ...วาสนา
ถึงร่างกาย...บุญกรรม...ก็ทำมา
มิใช่ว่า...สรรสร้าง...ได้ดังใจ
คงแต่เพียง...ที่สาม...ให้งามจิต
งามจริต...กิริยา...อัชฌาสัย
งามวาจา...ไพเราะ...เสนาะใน
ดำรงไว้...ให้งาม...สามประการ
แม้สตรี...มีงาม...เพียงสามสิ่ง
นับว่าหญิง...น่ารัก...สมัครสมาน
ถึงรูปทรัพย์...คับแค้น...แสนกันดาร
ต้องประมาณ...ว่างาม...ตามตำรา
อีกนัยหนึ่ง...เครื่องประดับ...สำหรับนาฎ
ศิลปะศาสตร์...เป็นของ...จะต้องหา
งามอะไร...ก็ไม่เยี่ยม...เทียมวิชา
อาจจะพา...ให้กาย...สบายเบา
อันสตรี...ที่งาม...ด้วยความรู้
เป็นที่ชู...โฉมเชิด...เลิศเฉลา
แต่อย่าเพียร......เรียนเล่น...พอเป็นเรา
ต้องเรียนเอา...รู้ดี...จึงมีคุณ
ถึงพ่อแม่...เราไซร้...จะให้ทรัพย์
ก็สำหรับ...ขาดเหลือ...ช่วยเกื้อหนุน
ย่อมจะเป็น...แต่ละเมื่อ...ที่เจือจุน
ไม่เหมือนทุน...ทางวิชา...จะหากิน
ด้วยความรู้...นั้นเลิศ...ประเสริฐสุด
เปรียบประดุจ...ดังแคว...กระแสสินธุ์
จะวิดวัก...ตักมา...เป็นอาจินต์
ไม่รู้สิ้น...แห้งขอด...ตลอดกาล
เท่ากับทรัพย์...ตอดตัว...ชั่วชีวาตม์
ใครไม่อาจ...ลอบลัก...มาหักหาญ
มีวิชา...ห้าข้อ...พอประมาณ
นงคราญ...ไทยเรา...ควรเล่าเรียน
ข้อที่หนึ่ง...ชี้อ้าง...ทางหนังสือ
ต้องหัดปรือ...ให้ชำนาญ...ทั้งอ่านเขียน
เป็นเบื้องต้น...ของวิช...าอันภเกียรณ์
จงพากเพียร...พยายาม...ตามปัญญา
...แม้ยังไม่...เติบโต...ตามโอกาส
จะสามารถ...เรียนได้...หลายภาษา
อย่าย่นย่อ...ท้อถอย...ตามเวลา
หาวิชา...เสียก่อน...อย่านอนใจ
มีเสียแรง...เรียนรู้...ถึงผู้หญิง
ถ้าดีจริง...อย่าพะวง...คิดสงสัย
รัฐก็จะ...นิยม...ใช้ถมไป
เมื่อทำได้...รอบรู้...เหมือนผู้ชาย
เช่นตัวอย่าง...ยังมี...ที่สถาน
สำนักงาน...โทรศัพท์...คอยรับสาย
ใช้สตรี...ทำแทน...แสนสบาย
ไม่เสียหาย...การกิจ...สนิทดี
อย่าทำถ่อม...ยอมแพ้...แก่บุรุษ
เรามนุษย์...นี่หนา...มารศรี
ถึงกำเนิด...เกิดมา...เป็นนารี
วิชามี...ในตัว...อย่ากลัวคน
ข้อที่สอง...นั้นทาง...ช่างประดิษฐ์
หัตถกิจ...เย็บปัก...เป็นมรรคผล
สรรพสิ่ง...ขึ้นชื่อ...ฝีมือตน
ตลอดจน...หักฝ้าย...ทำด้ายปอ
ควรจะเพียร...เรียนรู้...อย่าอยู่เปล่า
เป็นงานเบา...กิจหญิง...จริงจริงหนอ
ยามธุระ...จะใช้...ทำได้พอ
ไม่ต้องง้อ...จ้างวาน...ชาวบ้านเขา
ด้วยความรู้...รู้ไว้...มิใช่ว่า
เอาใส่บ่า...แบกหาม...เลยงามขำ
ถึงจะมี...เงินทอง...ไม่ต้องคลำ
ไว้แนะนำ...วิชา...เป็นอาจารย์
ก็มีคุณ...จุนเจือ...เหมือนเกื้อชาติ
ให้สามารถ...รู้กิจ...โดยพิสดาร
เพื่อวิชา...สารพัด...หัตถการ
แผ่ไพศาล...ฟุ้งเฟื่อง...ในเมืองไทย
ข้อที่สาม...วิทยา...ทางค้าขาย
ต้องขวนขวาย...ฝืนหัด...ดัดนิสัย
ให้รู้จัก...ชักทุน...หนุนกำไร
และสิ่งได้...ผลดี...มีกำไร
ที่ซื้อง่าย...ขายคล่อง...ต้องไม่ค้าง
เนื่องในทาง...พานิช...จะคิดหา
จงพากเพียร...เรียนจำ...เป็นตำรา
ซึ่งวิชา...อย่างนี้...ดีเหมือนกัน
เพราะหาทรัพย์...นั้นไซร้...ไม่จำกัด
เราถนัด...ทางไหน...ต้องใฝ่ฝัน
เมื่อได้โดย...สุจริต...ไม่ผิดธรรม์
ย่อมเป็นอัน...ต้องตาม...ความนิยม
การจำหน่าย...ขายค้า...ใช่ว่าเล่น
รวยจนเป็น...เศรษฐี...มีไปถม
ถ้าถูกช่อง...ไม่ช้า...อย่าปรารมภ์
อาจอุดม...เร็วพลัน...ไม่ทันนาน
ข้อที่สี่...นี้ไซร้...ให้รู้จัก
ทางพิทักษ์...ไข้ป่วย...ช่วยสังขาร
ต้องฝึกหัด...ซึ่งวิชา...พยาบาล
ให้ชำนาญ...รู้ไว้...ในวิธี
อีกทั้งกิจ...ต่างๆ...ทางรักษา
เป็นวิชา...ล้ำเลิศ...ประเสริฐศรี
เพราะโรคา...อาพาธ...อาจจะมี
รู้ไว้ดี...ติดขัด...บำบัดตน
ยังประโยชน์...ยิ่งแท้...แก่ประเทศ
เมื่อมีเหตุ...ยุทธนา...โกลาหล
ฝ่ายบุรุษ...นั้นเขา...เข้าประจัญ
เรานั้นเป็น...พยาบาล...ทหารไป
เกิดเป็นตัว...ชั่วดี...ต้องมีจิต
กระหน่ำกิจ...ช่วยชาติ...อย่าหวาดไหว
เพื่อดำรง...อิสระ...คณะไทย
ของเราไว้...ให้จำเริญ...ดำเนินทัน
ข้อที่ห้า...หน้าที่...สตรีแท้
ทั้งควรแก่...กิจหญิง...ทุกสิ่งสรรพ์
คือวิชา...แพทย์บำรุง...ผดุงครรภ์
หญิงเหมือนกัน...สิ่งใด...ไม่ระคาง
ถึงโดยที่...ลี้ลับ...จะจับต้อง
ก็แคล่วคล่อง...ทำถนัด...ไม่ขัดขวาง
ความระอาย...ฝ่ายเขา...ก็เบาบาง
เพราะแก่ทาง...วิทยา...ของนารี
แพทย์ผู้ชาย...อย่างไร...ไม่สนิท
ย่อมจะคิด...อึดอัด...น่าบัดสี
เพราะฉะนั้น...ควรหัด...แพทย์สตรี
แต่ต้องมี...เมตตา...กรุณาชน
สำหรับใคร...ไร้ทรัพย์...ที่คับเข็ญ
ก็จำเป็น...ช่วยเหลือ...เพื่อกุศล
ถ้าผู้ดี...มีทรัพย์...ไม่อับจน
จะหวังผล...บ้างก็...พอประมาณ
ทุกข์ของหญิง...ยิ่งยอด...การคลอดบุตร
อกมนุษย์...เหมือนกัน...สันนิษฐาน
ต้องเผื่อแผ่...วิทยา...เป็นสาธารณ์
อย่าต้องการ...ลาภผล...ทุกคนไป.
ขอประพันธ์...จรรยา...สุภาษิต
ไว้เตือนจิต...หญิงไทย...ในสยาม
ทั้งเริ่มรุ่น...ลักขณา...สง่างาม
อยู่ในความ...ดำริ...ควรติตรอง
เป็นสตรี...นี้ไซร้...มิใช่ง่าย
สงวนกาย...เราไว้...อย่าให้หมอง
จะยากจน...ข้นไร้...วิสัยทอง
ย่อมจะต้อง...มีค่า...ราคาแพง
เหมือนพิกุล...ดีจริง...ไม่ทิ้งกลิ่น
ถึงตกดิน...จมทราย...ไม่หน่ายแหนง
ยังหอมหวาน...ชวนชื่น...ระรื่นแรง
ไม่เหี่ยวแห้ง...ไม่ทราม...ความนิยม
แต่หอมกลิ่น...มาลา...ที่ว่าหอม
ชั่วถนอม...เชยชิด...สนิทสนม
เฉพาะเมื่อ...จับต้อง...ประคองชม
เวลาดม...ชั่วครั้ง...ไม่ยั่งยืน
อันหอมนาม...ความดี...สตรีนั้น
ไม่มีวัน...ทรามเชย...ระเหยหืน
ถึงมาตรแม้น...ตัวตาย...ไม่คลายคืน
ยังหอมชื่น...ชูนาม...เพราะความดี
เป็นผู้หญิง...ตำรา...ที่ว่าสวย
ต้องกอปรด้วย...เบญจลักษณ์...เป็นศักดิ์ศรี
ถึงไม่ครบ...ทั้งห้า...ตามมาลี
สมัยนี้...สำคัญ...ด้วยจรรยา
อันงามรูป...งามทรัพย์...บังคับยาก
มีน้อยมาก...ก็ตามชาติ...วาสนา
ถึงร่างกาย...บุญกรรม...ก็ทำมา
มิใช่ว่า...สรรสร้าง...ได้ดังใจ
คงแต่เพียง...ที่สาม...ให้งามจิต
งามจริต...กิริยา...อัชฌาสัย
งามวาจา...ไพเราะ...เสนาะใน
ดำรงไว้...ให้งาม...สามประการ
แม้สตรี...มีงาม...เพียงสามสิ่ง
นับว่าหญิง...น่ารัก...สมัครสมาน
ถึงรูปทรัพย์...คับแค้น...แสนกันดาร
ต้องประมาณ...ว่างาม...ตามตำรา
อีกนัยหนึ่ง...เครื่องประดับ...สำหรับนาฎ
ศิลปะศาสตร์...เป็นของ...จะต้องหา
งามอะไร...ก็ไม่เยี่ยม...เทียมวิชา
อาจจะพา...ให้กาย...สบายเบา
อันสตรี...ที่งาม...ด้วยความรู้
เป็นที่ชู...โฉมเชิด...เลิศเฉลา
แต่อย่าเพียร......เรียนเล่น...พอเป็นเรา
ต้องเรียนเอา...รู้ดี...จึงมีคุณ
ถึงพ่อแม่...เราไซร้...จะให้ทรัพย์
ก็สำหรับ...ขาดเหลือ...ช่วยเกื้อหนุน
ย่อมจะเป็น...แต่ละเมื่อ...ที่เจือจุน
ไม่เหมือนทุน...ทางวิชา...จะหากิน
ด้วยความรู้...นั้นเลิศ...ประเสริฐสุด
เปรียบประดุจ...ดังแคว...กระแสสินธุ์
จะวิดวัก...ตักมา...เป็นอาจินต์
ไม่รู้สิ้น...แห้งขอด...ตลอดกาล
เท่ากับทรัพย์...ตอดตัว...ชั่วชีวาตม์
ใครไม่อาจ...ลอบลัก...มาหักหาญ
มีวิชา...ห้าข้อ...พอประมาณ
นงคราญ...ไทยเรา...ควรเล่าเรียน
ข้อที่หนึ่ง...ชี้อ้าง...ทางหนังสือ
ต้องหัดปรือ...ให้ชำนาญ...ทั้งอ่านเขียน
เป็นเบื้องต้น...ของวิช...าอันภเกียรณ์
จงพากเพียร...พยายาม...ตามปัญญา
...แม้ยังไม่...เติบโต...ตามโอกาส
จะสามารถ...เรียนได้...หลายภาษา
อย่าย่นย่อ...ท้อถอย...ตามเวลา
หาวิชา...เสียก่อน...อย่านอนใจ
มีเสียแรง...เรียนรู้...ถึงผู้หญิง
ถ้าดีจริง...อย่าพะวง...คิดสงสัย
รัฐก็จะ...นิยม...ใช้ถมไป
เมื่อทำได้...รอบรู้...เหมือนผู้ชาย
เช่นตัวอย่าง...ยังมี...ที่สถาน
สำนักงาน...โทรศัพท์...คอยรับสาย
ใช้สตรี...ทำแทน...แสนสบาย
ไม่เสียหาย...การกิจ...สนิทดี
อย่าทำถ่อม...ยอมแพ้...แก่บุรุษ
เรามนุษย์...นี่หนา...มารศรี
ถึงกำเนิด...เกิดมา...เป็นนารี
วิชามี...ในตัว...อย่ากลัวคน
ข้อที่สอง...นั้นทาง...ช่างประดิษฐ์
หัตถกิจ...เย็บปัก...เป็นมรรคผล
สรรพสิ่ง...ขึ้นชื่อ...ฝีมือตน
ตลอดจน...หักฝ้าย...ทำด้ายปอ
ควรจะเพียร...เรียนรู้...อย่าอยู่เปล่า
เป็นงานเบา...กิจหญิง...จริงจริงหนอ
ยามธุระ...จะใช้...ทำได้พอ
ไม่ต้องง้อ...จ้างวาน...ชาวบ้านเขา
ด้วยความรู้...รู้ไว้...มิใช่ว่า
เอาใส่บ่า...แบกหาม...เลยงามขำ
ถึงจะมี...เงินทอง...ไม่ต้องคลำ
ไว้แนะนำ...วิชา...เป็นอาจารย์
ก็มีคุณ...จุนเจือ...เหมือนเกื้อชาติ
ให้สามารถ...รู้กิจ...โดยพิสดาร
เพื่อวิชา...สารพัด...หัตถการ
แผ่ไพศาล...ฟุ้งเฟื่อง...ในเมืองไทย
ข้อที่สาม...วิทยา...ทางค้าขาย
ต้องขวนขวาย...ฝืนหัด...ดัดนิสัย
ให้รู้จัก...ชักทุน...หนุนกำไร
และสิ่งได้...ผลดี...มีกำไร
ที่ซื้อง่าย...ขายคล่อง...ต้องไม่ค้าง
เนื่องในทาง...พานิช...จะคิดหา
จงพากเพียร...เรียนจำ...เป็นตำรา
ซึ่งวิชา...อย่างนี้...ดีเหมือนกัน
เพราะหาทรัพย์...นั้นไซร้...ไม่จำกัด
เราถนัด...ทางไหน...ต้องใฝ่ฝัน
เมื่อได้โดย...สุจริต...ไม่ผิดธรรม์
ย่อมเป็นอัน...ต้องตาม...ความนิยม
การจำหน่าย...ขายค้า...ใช่ว่าเล่น
รวยจนเป็น...เศรษฐี...มีไปถม
ถ้าถูกช่อง...ไม่ช้า...อย่าปรารมภ์
อาจอุดม...เร็วพลัน...ไม่ทันนาน
ข้อที่สี่...นี้ไซร้...ให้รู้จัก
ทางพิทักษ์...ไข้ป่วย...ช่วยสังขาร
ต้องฝึกหัด...ซึ่งวิชา...พยาบาล
ให้ชำนาญ...รู้ไว้...ในวิธี
อีกทั้งกิจ...ต่างๆ...ทางรักษา
เป็นวิชา...ล้ำเลิศ...ประเสริฐศรี
เพราะโรคา...อาพาธ...อาจจะมี
รู้ไว้ดี...ติดขัด...บำบัดตน
ยังประโยชน์...ยิ่งแท้...แก่ประเทศ
เมื่อมีเหตุ...ยุทธนา...โกลาหล
ฝ่ายบุรุษ...นั้นเขา...เข้าประจัญ
เรานั้นเป็น...พยาบาล...ทหารไป
เกิดเป็นตัว...ชั่วดี...ต้องมีจิต
กระหน่ำกิจ...ช่วยชาติ...อย่าหวาดไหว
เพื่อดำรง...อิสระ...คณะไทย
ของเราไว้...ให้จำเริญ...ดำเนินทัน
ข้อที่ห้า...หน้าที่...สตรีแท้
ทั้งควรแก่...กิจหญิง...ทุกสิ่งสรรพ์
คือวิชา...แพทย์บำรุง...ผดุงครรภ์
หญิงเหมือนกัน...สิ่งใด...ไม่ระคาง
ถึงโดยที่...ลี้ลับ...จะจับต้อง
ก็แคล่วคล่อง...ทำถนัด...ไม่ขัดขวาง
ความระอาย...ฝ่ายเขา...ก็เบาบาง
เพราะแก่ทาง...วิทยา...ของนารี
แพทย์ผู้ชาย...อย่างไร...ไม่สนิท
ย่อมจะคิด...อึดอัด...น่าบัดสี
เพราะฉะนั้น...ควรหัด...แพทย์สตรี
แต่ต้องมี...เมตตา...กรุณาชน
สำหรับใคร...ไร้ทรัพย์...ที่คับเข็ญ
ก็จำเป็น...ช่วยเหลือ...เพื่อกุศล
ถ้าผู้ดี...มีทรัพย์...ไม่อับจน
จะหวังผล...บ้างก็...พอประมาณ
ทุกข์ของหญิง...ยิ่งยอด...การคลอดบุตร
อกมนุษย์...เหมือนกัน...สันนิษฐาน
ต้องเผื่อแผ่...วิทยา...เป็นสาธารณ์
อย่าต้องการ...ลาภผล...ทุกคนไป.
บทกลอนสอนรัก
รอคอยดั่งลอยคอ
การรอคอย ดั่งลอยคอ..กลางบ่อลึก
กาลเวลาคือข้าศึก คึกกระหน่ำ
ความปวดร้าว หนาวเหน็บ พาเจ็บจำ
ความคาดหวัง..ยังเน้นย้ำให้ช้ำใจ
น่าจะเขียนจดหมายมา สักฉบับ
หมายเลขเบอร์โทรศัพท์ ก็ให้ไว้
ก่อนที่เธอจะเหินห่างลาร้างไกล
น่าจะบอกฉันให้..เตรียมใจปลง
การรอคอย ดั่งลอยคอ..กลางบ่อลึก
กาลเวลาคือข้าศึก คึกกระหน่ำ
ความปวดร้าว หนาวเหน็บ พาเจ็บจำ
ความคาดหวัง..ยังเน้นย้ำให้ช้ำใจ
น่าจะเขียนจดหมายมา สักฉบับ
หมายเลขเบอร์โทรศัพท์ ก็ให้ไว้
ก่อนที่เธอจะเหินห่างลาร้างไกล
น่าจะบอกฉันให้..เตรียมใจปลง
บทกลอนให้กำลังใจ
ถ้าไม่ลุกเธออาจโดนเหยียบซ้ำ
เก็บความเจ็บไว้จำเพื่อทำใหม่
เพราะยุคนี้ยุคของคนสู้ต่อไป
อย่าท้อแท้เกินไป...มันไม่ดี
เก็บความเจ็บไว้จำเพื่อทำใหม่
เพราะยุคนี้ยุคของคนสู้ต่อไป
อย่าท้อแท้เกินไป...มันไม่ดี
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)